հիլիլա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hiliˈlɑ]
վանկեր՝ հի•լի•լա
- Նոր Բայազետ, Կարին, Մուշ, Վան՝ անասունների թոքերի հիվանդություն, թոքացավ ◆ Մեր կովը հիլիլա ունիր։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- Հիլիլա էնել, Կարին՝ մարդկանց առաջ խայտառակ անել ◆ Մե մատըմ լակոտը խեղճ խաչոյին հիլիլա էրավ։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։