հիլիլա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hiliˈlɑ]
վանկեր՝ հի•լի•լա
- Նոր Բայազետ, Կարին, Մուշ, Վան՝ անասունների թոքերի հիվանդություն, թոքացավ ◆ Մեր կովը հիլիլա ունիր։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Հիլիլա էնել, Կարին՝ մարդկանց առաջ խայտառակ անել ◆ Մե մատըմ լակոտը խեղճ խաչոյին հիլիլա էրավ։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։