հլլորչան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [hlːɔɾˈt͡ʃʰɑn]

վանկեր՝ հ(ը)լ•լոր•չան 

  1. ոստայնի անիվ, որ ամրացված է ոստայնիմեկ կողմում, անիվը պտտելիս պտտվում է նաև սալմինը ինքն իր վրա (գերանը) և գործված կտավը փաթաթվում է վրան
  2. փոքրիկ փայտ, որն օգտագործվում է բեռների թուլացած թոկը ամրացնելու համար

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։