հլուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ հ(ը)•լուն
հլուն 1
[խմբագրել]- Կարին՝ ուլունք ◆ Մարդու շինած հլուն չէ, Ծովե էլած մարջան չէ, Անգին քարից շատ թանկ է, թե որ գիտես՝ էն ի՞նչն է։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- Կարին, Ախալցխա՝ ոլոռնի մեծությամբ կաթիլ
- Մուշ՝ ապակու գույնզգույն մանր կտորներ, որ իբրև զարդարանք պարանոցից կապում են աղջիկները
- փոքրիկ՝ կլոր գնդակ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]հլուն 2
[խմբագրել]- Սասուն՝ երկաթի կտոր, որի վրա ամրանում է ջրաղացի ցցի ստորին ծայրը
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։