հողլաթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ հող•լաթ
- Կարին, Արաբկիր, Խարբերդ, Սեբաստիա, Ադանա՝ երեխայի խանձարարուրի այն լաթը, որի մեջ մեղված տաք հող լցնելով դնում են մանկան տակը՝ վրան լիզելու համար. հողը ծծում է մոզը և չի թողնում, որ օրորոցըապականի, հըղլաթի ◆ Հին հողլաթ, տան դովլաթ։ Առծ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։