հովվացու

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ հով•վա•ցու 

Ածական

  1. (նորբ․) հովիվ լինելու՝ դառնալու ենթակա ◆ Բոլորն էլ հովվացու են։ Մուշեղ Գալշոյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]