հուսավիշտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ հու•սա•վիշտ 

Ածական

  1. (նորբ․) իբր՝ վշտի մեջ էլ հույս ունեցող ◆ Վերջին հայն ինքը՝ Արարատն է միշտ՝ Թաղվելու ցեղ չէ հայը հուսավիշտ։ Հովհաննես Շիրազ

Աղբյուրներ[խմբագրել]