հուրհուրիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ հուր•հու•րիք 

  1. Նոր Ջուղա՝ մեծ իրաանցում ◆ Այնպիսի մի հուրհուրիք էր բարձրացել, որ բոլորը գլուխները կորցրել էին։ Տս

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։