Jump to content

հոքովեր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ հո•քո•վեր 

  1. Համշեն՝ կենդանի, ողջ ◆ Դահա մեռած չեր՝ հօքօվէր էր։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։