հրաբեր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ հ(ը)•րա•բեր 

Ածական

  1. (նորբ․) իբր՝ հուր՝ կրակ բերող ◆ Հիշիր՝ հավքը գուցե՝ ագռավը հրաբեր, ուղեկիցն է քո հին։ Հ․ Բեյլերյան, ՄԴ, 45

Աղբյուրներ[խմբագրել]