հրաբխագիտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɾɑbχɑɡitutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հրաբխագիտութիւն
վանկեր՝ հ(ը)•րա•բ(ը)•խու•թյուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- երկրաբանության և ֆիզիկական աշխարհագրություն մի բաժինը, որ զբաղվում է հրաբխյին երեվույթների ուսումնասիրությամբ
- (երկրբ․) գիտություն, որն ուսումնասիրում է հրաբուխների առաջացման գործընթացներն ու պատճառները, դրանց զարգացումը, ժայթքման արդյունքների կազմը և կառուցվածքը, գործունեության փոփոխության բնույթը, ինչպես նաև Երկրի մակերևույթում հրաբուխների տեղաբաշխման օրինաչափությունները
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ[խմբագրել]
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։