Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հրաբխագիտութիւն

վանկեր՝ հ(ը)•րա•բ(ը)•խու•թյուն

Ստուգաբանություն

երկրաբանության և ֆիզիկական աշխարհագրություն մի բաժինը, որ զբաղվում է հրաբխյին երեվույթների ուսումնասիրությամբ
(երկրբ․) գիտություն, որն ուսումնասիրում է հրաբուխների առաջացման գործընթացներն ու պատճառները, դրանց զարգացումը, ժայթքման արդյունքների կազմը և կառուցվածքը, գործունեության փոփոխության բնույթը, ինչպես նաև Երկրի մակերևույթում հրաբուխների տեղաբաշխման օրինաչափությունները

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։