հրախորով

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ հ(ը)•րա•խո•րով 

Ածական

  1. (նորբ․) հրից չորացած՝ ցամաքած ◆ Աղբյուրի ճամփան հեռու ձորով էր, ակը ցամաքել, հրախորով էր։ Ս․ Հովակիմյան, Մ

Աղբյուրներ[խմբագրել]