ձայնասկավառակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑskɑvɑˈrɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձայնասկաւառակ
վանկեր՝ ձայ•նա•սկա•վա•ռակ
Գոյական
- տե՛ս ձայնապնակ
- պլաստմասսային կամ հատուկ այլ նյութից պատրաստված բարակ սկավառակ (200-300 մմ տրամագծով), որի յուրաքանչյուր ձայների (երաժշտության, խոսքի) մեխանիկական ձայնակիրը հանդիսանում է ձայների մեխանիկական ձայնակիրը
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տե՛ս ձայնապսակ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։