ձեռներեցություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [d͡zɛrnɛɾɛt͡sʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձեռներէցութիւն

վանկեր՝ ձեռ•նե•րե•ցութ•յուն 

Ստուգաբանություն

լատ. initiare- սկսել

Գոյական

1. (բրգ․) մարդու ինքնագործ մասնակցությունը սոցիալական կյանքի տարբեր ոլորտներում, որտեղ նա ինքնուրույնաբար իր վրա է վերցնում որևէ խնդրի լուծումը և հանդես է գալիս որպես նրա ակտիվ կենսագործող
2. ձեռներեց լինելը

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

* Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի,  Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։