ձըխլագ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ձ(ը)խ•լագ 

  1. Համշեն՝ մի տեսակ փոքր թռչուն ◆  Դուզազը ձըխլադ մը ընգաձ էր։ (Ձեռագիր) փոքրակազմ, բարալիկ և նիհար (մարդ) (փխբ․) ◆ ՈՒնի մէգ ձըխլագ ախճիգ մը։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։