ձութ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ձութ 

1. Կարին, Համշեն, Պարտիզակ, Սեբաստիա՝ ծամոն
2. ձյութի նման կպչող, պոկ չեկող ◆ Ձութ մարդ
3. ծառի խեժ

Արտահայտություններ

1. ձութ ըլլիլջանին կպչիլ,
   1. շատ թախանձել, որ ամպայման մի բանիմանալ
   2. մեկի օձիքից կպչել պոկ չգալ որևէ նպատակի հասնելու համար ◆ Հարը տեսնի կը օր տղա ձութ է էղե ջանին կպե, գելլե կէրթա թաքավորին խնամախոսության քարին կը նըստի Հժհք
2. ձութ ու ծամոն դառնալ, - մեկին պինդ կպչել ու հանգիստ չտալ մինչև իր ցանկացածը չկատարի ◆ Ի՞նչ ես ձութ ու ծամոն դառնալ Սահակ Ամատունի
3. ձութ գողանալ
   1. բերանից խոսք դուրս քաշել
   2. խորամանկությամբ խաբել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։