ձույլ-ձուլածո

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [d͡zujl d͡zulɑˈt͡sɔ]

վանկեր՝ ձույլ-ձու•լա•ծո 

Ածական

  1. (նորբ․) ամուր, ձույլ ձուլված ◆ Իմ դաշտն էին հերկում երգի գութանները ձույլ-ձուլածո: Հ․ Մովսես

Աղբյուրներ[խմբագրել]