ճալա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑˈlɑ]
վանկեր՝ ճա•լա
- Արարատյան, Սասուն՝ թափեր ու մանր ծառեր բուսած գետափ ◆ Մի տարի ես ու մեր Սիմոնը ներքի ճալումը ճիպոտ էինք կտրում։ Հովհաննես Թումանյան
- Կարին՝ ճահիճ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։