ճալա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑˈlɑ]
վանկեր՝ ճա•լա
- Արարատյան, Սասուն՝ թափեր ու մանր ծառեր բուսած գետափ ◆ Մի տարի ես ու մեր Սիմոնը ներքի ճալումը ճիպոտ էինք կտրում։ Հովհաննես Թումանյան
- Կարին՝ ճահիճ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։