Jump to content

ճահիճ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ճա•հիճ 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. հավաքված ու լճացած ջրով տղմուտ տեղ, մորուտ
  2. (փխբ․) լճումով՝ անշարժության և առաջընթացի բացակայությամբ բնութագրվող բնագավառ՝ միջավայր՝ հիմնարկություն ևն
  3. (փխբ․) ապականությամբ ու բարքերի անկումով բնորոշվող տեղ՝ միջավայր ևն ◆ Փախչում եմ նրա ճահիճ-մահիճից։ (Ավետիք Իսահակյան)
  4. (երկրբ․) ցամաքի տեղամաս, որի համար բնորոշ է կայուն և ավելցուկային խոնավացումը, որը պայմանավորում է խոնավասեր բուսականության հանդես գալը և յուրահատուկ հողային գործընթացների զարգացումը
  5. (ջրբերկ․) գերխոնավ կամ ջրի համատարած շերտով ծածկված տեղամաս, որտեղ աճում է յուրատեսակ ճահճային բուսականություն և տեղի են ունենում տորֆառաջացման գործընթացներ

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. (նորբ․) ճահճատեղի, ճահճավայր, մոր, մորուտ, եղտյուր (հին), (գվռ․) ճալ, ճոճ, ճաճնոց, ճլկուտ, ջնուտ, միլ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։
  • Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։
  • Ավետիսյան Վ․Ա․ և ուրիշներ, Ջրաերկրաբանական և ինժեներաերկրաբանական ռուս-հայերեն բացատրական բառարան (Գիտություն), Երևան, 1995 — 351 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։