ճանանչ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑˈnɑnt͡ʃʰ]

վանկեր՝ ճա•նանչ 

  1. Նոր Նախիջևան՝ ծանոթ ◆ Մեր ճանանչներն են, եկել են, որ երեխիս հարսանիքի ուրախությունը տեսնին։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Աթա ապերը ճանանչ մարդիկ ուներ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Ելնենք՝ տեսով ու ճանաչովընկեր, ախպեր, մեր ուքուր։ Հովհաննես Թումանյան

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Ճանաչը գալ, Ծանոթ թվալ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։