ճանճաքար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑnt͡ʃɑˈkʰɑɾ]
վանկեր՝ ճան•ճա•քար
- փոքրիկ բինդ քար, որի վրա հենվում է երկանաքարի ցիցը, չմաշվելու համար
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։