ճառճառ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɑrˈt͡ʃɑr]
վանկեր՝ ճառ•ճառ
- Արարատյան, Մարզվան, Վան, Ուրմիա՝ ցորենը կալսելու համար պատրաստված գործիք, որի տակն ամրացված է բազմաթիվ ատամներ
- խճճված ◆ Ինքը կուզ, ակին տմպուզ, ճառճառ մորուս տնեն տուս։ ՀԺհ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։