ճեղ-ծամոն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃɛʁ t͡sɑˈmɔn]
վանկեր՝ ճեղ-ծա•մոն
- Վան՝ օձիքից կպչող, ձանձրացնող (մարդ) ◆ Ճեղ-ծամոն եղել, կպել էր օձիքիցս, չէի կարող ռադ անել։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։