ճեղ-ծամոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃɛʁ t͡sɑˈmɔn]

վանկեր՝ ճեղ-ծա•մոն 

  1. Վան՝ օձիքից կպչող, ձանձրացնող (մարդ) ◆ Ճեղ-ծամոն եղել, կպել էր օձիքիցս, չէի կարող ռադ անել։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։