ճիճի

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. Ղարաբաղ, Գանձակ՝ շատախոս ◆ Ճիճի է դառել, խոսում է, հա խոսում։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. Պոլիս՝ գեղեցիկ
2. նոր

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. Ղարաբաղ՝ մեծ միջատ, որ ամառվա շոգին ծառերի (մեծ մասամբ թթենիների) վրա երգում է
2. Հավարիկ, Արեշ՝ ճոշոռ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. Պոլիս, Մալաթիա՝ ատամի որդ
2. Սեբաստիա՝ աղիքների ճիճու

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. Մալաթիա՝ խայթոց

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. պաճուճապատանք

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. Սեբաստիա՝ նիհար, գունատ (արհամարհական խոսք)

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃiˈt͡ʃi]

վանկեր՝ ճի•ճի 

1. Նոր Ջուղա՝ կանացի գործերին խառնվող ◆ Նա ճիճի մարդ է, միշտ կանանց մոտ է նստում։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։