ճղատել

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʁɑˈtɛl]

վանկեր՝ ճ(ը)•ղա•տել 

1. Կեսարիա՝ Արարատյան, Ղարաբաղ, Պոլիս՝ ճյուղերը կտրատել, ճղակոտոր անե
2. ճղել, ճեղքել ◆ Կացնով հաստ գորան էր ճղատում: (Սարգիս Քամալյան)
3. Արաբկիր, Կարին՝ ձեռքի մաշկը ճաքճքել
4. Ղարաբաղ, Ղազախ՝ պատառոտել, հոշոտել
5. Արարատյան, Լոռի, Ղարաբաղ՝ ոտներն իրարից բաժանել` կես անել
6. Ղարաբաղ՝ ճեղքվել, ճյուղն ինքն իրեն կոտրվե` ընկնել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։