ճվաճիչ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃvɑˈt͡ʃit͡ʃʰ]

վանկեր՝ ճ(ը)•վա•ճիչ 

Գոյական

1. (նորբ․)գոռալու, ճվալու ճիչ:◆ երկու անգամ ճվաճիչ ընկավ ականջը

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։