ճվիկ-ճվիկ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃvik t͡ʃˈvik]

վանկեր՝ ճ(ը)•վիկ-ճ(ը)•վիկ 

1. գործ է ածվում կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

1. ճվիկ-ճվիկ բերել, վազեցնելով հոգնեցնել
2. ճվիկ-ճվիկ գալ
   1. ճչալ, ճչալ, լալ ◆ Երեխան ճվիկ-ճվիկ է գալիս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
   2. թռչկոտելով հոգնել
3. ճվիկ-ճվիկ լինել, մաս-մաս բաժանել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։