մագար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մա•գար 

  1. Կարին՝ (արտասանվում է մագար) երևի, հավանաբար, գուցե ◆ Ղարս բերդը պլել է, Իմ յարս մէջը քնել է, Ձէն տվի ձենս չառավ Մագար ինձնէ ջորեր է։ Ահ
  2. Ղարաբաղ, Կարին՝ մի՞թե ◆ Մագար իմ աղջիկս պակաս ա փլանբյասի ըխչանա։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։