մամխուտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մամ•խուտ 

  1. Արարատյան, Օշական, Լոռի՝ մամուխի թփերով պատած տեղ ◆ Էն վէրի մամխուտըմը մի լավ մեղրատանձըքի կա։ (Ձեռագիր) ◆ Փախա մտա մոտիկ մամխուտը, տապ արի։ Հովհաննես Թումանյան

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։