մայիլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մա•յիլ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Ակն, Ուրմիա՝ սքանչանալ, զմայլվել, հիանալ ◆ Առավոտուն հետ խաղերուն մայիլ եմ սըռմա մազերուդ։ Ազ ◆ Ընտրի, զարկի, ձեռքիդ խնձորն անհաղթներից անհաղթին, որ ողջ աշխարհ մայիլ մնա անզուգական քո բախտին։ Հովհաննես Թումանյան
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- մայիլ լինել (էղնել, ըլլիլ) - զարմանալ, հիանալ, հրապուրվել, զարմանք մնալ ◆ Էշն իր զռալուն վրա մայիլ կըլլի։ Առծ ◆ ․․․Իմ պզտի աղջիկս քո ձենիդ քաղցրության վրա մայիլ է եղել ու քեզի վրա սիրահարվել է։ Հժհք
- մայիլ մնալ՝ կտրվել - ապշել, զարմանալ, հիանալ ◆ Մնոն մայիլ մնաց Հեղնարի սիրունությանը։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։