մանա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [mɑˈnɑ]
վանկեր՝ մա•նա
- Վան, Պապեն, Շատախ՝ փորձանք, դժբախտություն ◆ Հան ինչին ձիկ վրա կծիծաղիր, տիսնա՞ս որ մանէն մանած ի, պատէն կախած ի։ Ահ
- Կարին՝(մանա) նշան, ազդանշան։ ◆ Շան օռնոցը գէշ մանա է։ (Ձեռագիր)
- Մուշ, Կարին, Բալու՝ պատճառ, առիթ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։