մարայ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [mɑˈɾɑj]

վանկեր՝ մա•րայ 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Կարին, Խոտուրջուր, Վան, Մոկս՝ պալատ, ապարանք ◆ Թաքավոր չատրներ կուտա վերցնել, կուգան սարայ։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Գնաց մե քոշք ու սարի ըռաստ էկավ։ ՀԺհք ◆ Ըսեց ինչ խտըր օր քաղաք մարդ կա, պետք ա գա թաքավորի սարային օրհեքեաթ ըսողին հ՛անկանջ դընին։ ՀԺհք ◆ Սարեն կեսնի խետ փլավ, եկավ ցածր։ ՀԺհք ◆ Խամիշ է, մեր տուները՝ Սարայի մենք չենք տար։ Ահ
2. Հավարիկ՝ ◆ Սարահին մոջը բիրինքած եմ։ Տպ
3. ◆ Պալատի նման գեղեցիկ՝ լավ տուն։ ◆ Քուն ունի յավրուս, քուն ունի, օսկի արծաթ սարայ ունի։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)

Արտահայտություններ

1. քոշք ու սարայ, պալատ ապարանք
2. թաքավորն ել ենպես ուռած ուռած իր քոշք ու սարեն չեր մտնիլ, ինչպես մեր գողի իշխանքը՝ իրանց տաք գոմը (ԽԱ)
3. քու քոշկ ու սահրեն քանց յէմ պանցր խորոտ ըլնի (ԱՀ)
4. պալատի նման գեղեցիկ տուն, ապարանք
5. մրթլա բեկը տնիր քոշկ ու սարա ի (Բնվ)
6. ամեն մարդի հունար չի ոսկուց ու էրծաթից, անգին քարից քոշկ ու սարահի շինել (ՀԺհք)

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [mɑˈɾɑj]

1. Թբիլիսի՝ տանը կից հասարակ շինություն՝ հողե հատակով, որտեղ պահում են սայլեր, խոշոր գործիքներ, երբեմն նաև խոտ ◆ Էստի սարայումը կաց, վուտդ դրոշկին չխպիս։ (Գարեգին Սևունց)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։