մարդաբիծ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɑɾdɑˈbit͡s]
վանկեր՝ մար•դա•բիծ
Գոյական
- (նորբ․) փոքրոգի մարդ(իկ), մարդուկ ◆ Ա՞յս էլ պատմերգեմ, ով մարդաբծեր։ Հ. Մաթևոսյան, Վ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։