Jump to content

մարմա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մար•մա 

  1. Կարին՝ թաշկինակ ◆ Գևոն, օր արեքակ ըլի, մէ մարմամ չի չորցընե։ (Ձեռագիր) ◆ Եկո, քովիկս նստէ, ծոցուդ մարման հանէ, քրտինքս սրբե։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։