մեղքաթափուր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [mɛʁkʰɑtʰɑˈpʰuɾ]

վանկեր՝ մեղ•քա•թա•փուր 

Ածական

  1. (նորբ․) (փխբ․) անմեղ ◆ Ադամամութի մեջ ցավն է ծաղկել ու սերը մեղքաթափուր: (Լ. Մաշինյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]