միակցում

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [mjɑkˈt͡sʰum]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ մի•ակ•ցում 

Գոյական

1. միակցելը, միակցվելը։
2. ուրիշ տերության երկիրը կամ նրա մի մասը բռնի ուժով իր երկրին միացնելը, առկցում, բռնակցում (անեքսիա)

Հոմանիշներ

1. առկցում, բռնակցում (անեքսիա այլ պետության կամ նրա մի մասը բռնի ուժով իր երկրին միացնելը)
2. տե`ս միակցություն
3. տե`ս եռակցում զոդում։

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։