միահեծանություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mjɑhɛt͡sɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ միահեծանութիւն
վանկեր՝ մի•ա•հե•ծա•նութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- կառավարման ձև, որի ժամանակ բարձրագույն պետական իշխանությունը պատկանում է մեկին ինքնակալություն, միապետություն
- միահեծան բնույթ կրել՝ ունենալ
- (փխբ․) կամայականություն, ինքնակամություն
- (փխբ․) գերակշռություն, գերիշխանություն ◆ Նկատվում է վարպետության թուլուցում, որի պատճառներից մեկըն էլ հարթապատկերային ոճի միահեծանությունն է։ (Ազատ Վշտունի)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- բացարձակապետություն, ինքնակալություն, միապետություն, վեհապետություն
- տե՛ս կամայականություն, ինքնակամություն
- տե՛ս գերիշխանություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։