Հայերեն

վանկեր՝ մո•րա•տոր•իում

Ստուգաբանություն

< мораторий < լատ. moratorius ուշացող, հապաղող

(քղք․) տարկետում՝ պետության կողմից վճարման դադարեցում որոշակի ժամանակով ծայրահեղ իրադրության պատճառով
(իրավ․) քաղաքացիական իրավունքում՝ պետության կողմից որոշ ժամանակով կամ մինչ որևէ արտակարգ դեպքի ավարտը սահմանված պարտավորության կատարման հետաձգում
միջազգային իրավունքում՝ երկրների միջև պայմանավորվածություն, որևէ գործողությունից որոշակի կամ անորոշ ժամանակով ձեռնապահ մնալու կամ հետաձգելու մասին
(դիվ․) պետությունների կողմից ընդունված միակողմ կամ բազմակողմ որոշում որևէ գործողություն ժամանակավորապես դադարեցնելու վերաբերյալ, օրինակ՝ նոր զենքի փորձարկում

Թարգմանություն

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։
Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։