մորդ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ մորդ 

  1. Ագուլիս՝ մարդ
  2. ամուսին ◆ -Բարով, Հռսամի աս ունչ ա, սկի ըրվալիս չիս, ասար մա քիչ հատիյմ ժում ակած, օր մույն արոկու բարան խոսինք։ Շներհակալըմ, բարով գու մորդտ, մա իս ալ. այդ մտքովն ակալ ժում, մույն արկու բարան ըխլաթ արիք։ (Խաթաբալա) ◆ Մոյն մորդ օնիմ-ձագին գերի Տուն ծելի ա, դյուս՝ հըլերի։ (Խաթաբալա)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։