մոքալաք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [mɔkʰɑˈlɑkʰ]
վանկեր՝ մո•քա•լաք
- Թբիլիսի՝ քաղաքի բնակիչ, պատվավոր՝ տոհմական քաղաքի հին Վրաստանում (Հատկապես Թբիլիսում) ◆ Աթադան, բաբադան քաղքի վուրթի, օխտը պորտով մոքալաք է Գասապար աղա Կալտուզովը։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։