յահուտ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ յա•հուտ
Կարին, Համշեն, Վան՝
- հրեա ◆ Յահուտ մը որ գիտեր էդ մատնիկի զորությունը, ինքն էլ մատնիկ ծախելու անունով մտավ ադոնց տունը։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Մեկ օր մեկ յահուտի ըդոնց բանը հ'իմցավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Հավքն օր բերեցին, յահուդի ըմ ռաստ եկավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- Ամասիա՝ (փխբ․) գծուծ, ագահ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։