յահուտ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ յա•հուտ 

Կարին, Համշեն, Վան՝

  1. հրեա ◆ Յահուտ մը որ գիտեր էդ մատնիկի զորությունը, ինքն էլ մատնիկ ծախելու անունով մտավ ադոնց տունը։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Մեկ օր մեկ յահուտի ըդոնց բանը հ'իմցավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Հավքն օր բերեցին, յահուդի ըմ ռաստ եկավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
  2. Ամասիա՝ (փխբ․) գծուծ, ագահ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։