յափրախ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [jɑpʰˈɾɑχ]
վանկեր՝ յափ•րախ
- Վան՝ տերև ◆ Մոնց էր էղնում, չգիտես, մեկ գիշերվա մեջ էտ սիրուն կանանչ հ՝էգին չորանում, խազալ էր դառնում, աշնան պես չոր դեղնած յափրաղը թափում։ Հժհք ◆ Աս մարթը կաշե օր չորս թափաֆը լիքը խոտ ու յափրաղ է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Ծիրանը ծերին, Քամին տա յարփաղներին: Ահ
- Կարին՝ շերտ ◆ Բարի յարփաղ, Կարին՝ Բուժիչ խոտ՝ ջղախոտ, որ վերքեր է բուժում, լայն տերևներով եզան լեզու, եզնալեզու։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։