յորունիլ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [jɔɾuˈnil]
վանկեր՝ յո•րու•նիլ
- վերցնել ◆ Թաքավորը վըսեկին տամ ա, խոխտին յոր օնըմ, մորը ճնապար տինըմ։ Հժհք ◆ Կնգանը վննամանները յոր ա օնում, շեմբաշեն ընգյնում։ ՆԼՂԺբ
- ընդունել, հավան կենալ ◆ Պա Աստուձ յոր կօնի, վեր էս ուրերումս ... Հըրսընքատանը սըհարի փըչիմ։ (Խաթաբալա)
- բռնել, տալ (պտուղ) ◆ Մեզ մին ծառ օնենք, բար ու յորունում օտվըմ չի։ (Հայ ժողովդրական հանելուկներ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- ձեռք յոր օգնիլ (մի բանից, ձեռքը քաշել (մի բանից) հրաժարվել։ Թողնել (սովորությունը)։ ◆ Ծեռքավ իմաց ըրավ, թա՝ վըեր մկրատավ կտորես, ծեռք չըմ յոր օնելու: Հժհք
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։