յուխում
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [juˈχum]
վանկեր՝ յու•խում
- Կարին՝ կեղտոտելը
- (փխբ․) կռիվ, խառնակությունը գցել ◆ Տղան ասըմ ա «Ախր ես օզում չըմ, վըեր մըեր տոնը կնեգյ կյա, մըեր տուրփ օջախը յուխտուտցնե:» ՆԼՂժբ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- յուխումը տալ
- վերջը տալ, վերջացնել ◆ Արղվեսը մեր հավերի յուխումը տվեց։ (Տիգրան Նավասարդյան) ◆ Այ հարա, - ասում ա, - կա չկա՝ սա ա իմ ճուտերի յուխումը տվողը։ Հժհք
- սպանել, ոչնչացնել
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։