նաղարաջի

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ նա•ղա•րա•ջի 

  1. Ղարաբաղ, Զանգեզուր՝ նաղարա խփող, թմբկահար ◆ Թե Մցխեթի, թե շրջակա գյուղերի բոլոր զուռնաչիները, բոլոր նաղարաչիները, միասին հավաքված, կազմել էին մի ահագին նվագախումբ։ (Րաֆֆի) ◆ Կանայք կով էին կթում, իսկ նաղարաջի Ձոլոն նրանց զվարճացնում է, և թնդում է «գյոնդը»։ (Ակսել Բակունց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։