նամաղուլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ նա•մա•ղուլ
Արարատյան, Թբիլիսի՝
- վատ, անխոհեմ ◆ -Աղա՛, քու աղջիկ կատղավ, ... էն նամաղուլ խոսք ու քուֆր չըմնաց, օր քըզի չըսեց։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- անմիտ, հիմար
- անմտություն, հիմարություն ◆ Խոսքերը հետ է առել և խոստացել, որ մյուս անգամ այդպիսի նամաղուլ չի անի։ Հովհաննես Թումանյան
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- նամաղուլ անիլ
- սուտ ասել, ճշմարտությունը թաքցնել
- սխալվել, անխոհեմություն անել ◆ Բեհեսաբ նամաղուլ իս անում: (Գարեգին Սևունց)
- հաստատապես որոշել ◆ Էս բանը տեսնելուց հետո, նա նամաղուլ էր արել հետ մտիկ չանի։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։