նաչարուտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [nɑt͡ʃʰɑˈɾut]
վանկեր՝ նա•չա•րութ
- Շատախ՝ խեղճությունից ստիպված, ճարահատյալ ◆ Կելնեն նաչարուտ դասմալ կը թալեն վար շեխու ձեռաց։ Ահ ◆ Էլ, նաչարուտ փաշան ասաց. -Տուռը-մուռը տւսեն փակեքյ։ (Քյոռ Օղլի)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։