նաջախ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ նա•ջախ
- Սասուն՝ կացնաձև սառը զենք, տապար ◆ Եթե վերքը թրի, նաչաղի կամ խանչալի հարվածից էր ... ապա մետաքսի նուրբ թելով վերքի բերանը կարում էին։ (Եղիազար Կարապետյան) ◆ Նաջաղը ցոլաց, իջավ շեշտակի, Գերի ծերունին փըռվեց տեղնուտեղ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Հերսեն նաջախը կառնի կը տա կնկա գլուխը կը ճղի։ (Տիգրան Նավասարդյան) ◆ Սըմոն կառնե իր կոպալն ու նաճախը կիյնա օձերու մեջ, ու Տաղոնաց օձերը ջարդելով կը փախցու, կը սատկցու։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։