նարմանազիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ նար•մա•նա•զիկ
Ղարաբաղ՝
- փափկասուն, նեղության՝ զրկանքի հանդեպ խիստ զգայուն, քնքուշ ◆ Դուք ու ձեր նարմանազուք օղլուշաղերը անբանությունից, շռայլ, մեղկ ապրելուց թեզ-թեզ հիվանդանում եք։ (Խաթաբալա) ◆ Նարմանազիկ խանըմնեն ... մին պենու ըն մաթալ։ (Տմբլաչի Խաչան)
- նուրբ, քնքուշ ◆ Մի նարմանազուկ աղջիկ էր։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- նարմանազուկ, թմբան բազուկ (ասացվածք) - ձևացնում է, թե նուրբ է ու քնքուշ, այնինչ կոպտամարմին է ու դիմացկուն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։