նաֆաղա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ նա•ֆա•ղա
- Կարին՝ փշուր, փշրանք, մանր կտոր ◆ Տանը հարի նաֆաղա չկա, ի՞նչ էնենք։ (Հակոբ Մանանդյան) ◆ Իր երեք կմախք դարձած մանր-մժեղ երեխաները առավոտից մինչև այդ րոպե նաֆաղա բերանները չեն դրել։ (Հակոբ Մանանդյան)
- Կարին, Վան՝ ուտելիքի պաշար, ապրուստ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։