նաֆար
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ նա•ֆար
- Արարատյան, Ուրմիա, Մոկս, Շատախ՝ անձ, շունչ, անհատ, հոգի ◆ Մուխսու տուն 35 նաֆար են։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- նաֆարի - շնչի՝ անհատի հաշվով ◆ Ինչքան էլ որ մովրովը խամ մարդ ըլի, իր գալուցն երկու օր եդը իմանում ա թե մհալի ամեն մի գեղը դավթարի քանի տուն ա, նաֆարի քանի։ (Պերճ Պռոշյան)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։